آیا اپلیکیشن های ورزشی می توانند در زمان کرونا سلامت و تناسب اندام و آمادگی جسمانی ما را حفظ کنند؟

بحران کرونا مشکلات زیادی به همراه دارد. ما برای مقابله با این ویروس باید تمام تلاش خود را انجام دهیم. اقدامات قرنطینه ای ضروری است و ممکن است مدتی ادامه یابد. در همین حال، در این دوره که تحرک کمتری داریم انواع اپلیکیشن ها، سیستم عامل ها و ...  ارتقا می یابند تا ما را در وضعیت آمادگی بدنی مناسب و سالم نگه دارند. شرکت‌ها و استارتاپ ها محصولات جدیدی را پیاده سازی می کنند یا برای آنچه که قبلاً برای عموم مردم نسبتاً ناشناخته بود، کارزار تبلیغاتی به راه می اندازند. اما تا چه اندازه این ابزارها می توانند به طور موثر ما را سالم نگه دارند یا حتی باعث بهبود سلامت  ما شوند؟
در این ایام دشوار، وقتی قرار است همه در خانه بمانیم، ورزش و فعالیت بدنی مهم است. روشن است که، انواع ابزارهای دیجیتال می توانند ما را در این امر پشتیبانی کنند، اما تعداد بسیار کمی از این ابزارها وجود دارد. سازمان آلمانی SportsTechX به طور نظامند اطلاعات مربوط به استارتاپ هایی را که در حوزه ورزش فناوری را پیاده سازی می کنند، نگهداری می کند. این پایگاه داده اکنون حدود 5500 استارت آپ در سراسر جهان را شامل می شود. در گزارش اخیر حوزه اروپا مشخص شد که از کل سرمایه گذاری در این قاره ها، 45٪ از این بودجه به دستگاه هایی اختصاص دارد که تمرکز آنها بر افزایش فعالیت بدنی یا بهینه سازی عملکرد ورزشی است. به طور مشخص ما در مورد انواع پوشیدنی ها و ردیاب ها، سیستم عامل های نرم افزاری با مواد تمرینی، برنامه های تناسب اندام و تمرین و محیط های مجازی صحبت می کنیم که باعث افزایش تجربه ورزش می شوند. 
اما در مورد اثربخشی چنین سیستم هایی چه می دانیم وقتی در کل جمعیت مشاهده می شود؟ اول از همه  صحت جمع آوری اطلاعات مربوط به رفتارهای ما توسط آن محصولات چندان مناسب نیست. نتیجه مطالعات نشان می دهد که اکثر ردیاب های ورزشی و فعالیت برای تولید داده های مربوطه (سطح فعالیت، کیفیت خواب، تمریناتی که به طور صحیح انجام شده اند یا نه و غیره) از دقت کافی برخوردار نیستند. هرچه شدیدتر تمرین کنیم این وضعیت بدتر می شود. 
خیلی از برنامه ها بسیار خوب به نظر می رسند و شما می دانید که چگونه می توان از آنها استفاده کرد، اما محتوای واقعی آنها اغلب آنقدرها خوب نیست. تحقیقات نشان می دهد، به عنوان مثال تعداد کمی از اپلیکیشن های ورزشی موجود در بازار از دستورالعمل های آموزشی- تمرینی و پزشکی مناسب برخوردار هستند. بیشتر آنها اغلب بیش از ارتقا سلامت بر عملکرد متمرکز هستند. بیایید نگاهی به ورزشی مانند دویدن (یا نرم دویدن) بیندازیم، جایی که علی رغم داشتن دانش کافی در مورد پیشگیری از آسیب، تعداد آسیب ها همچنان در حال افزایش است. در آنجا می بینیم که از حدود صد پوشیدنی، برنامه، مربی مجازی و غیره که در دسترس است، هنوز حتی یک مورد ثابت نشده است که می توان از آنها برای کاهش خطر آسیب دیدگی استفاده کرد. به طور خلاصه برخی موفق به تولید داده های مربوطه و ایجاد یک تجربه سرگرم کننده می شوند، اما بندرت تفاوت واقعی ایجاد می کنند. بنابراین دانشمندان در سراسر جهان به این نتیجه می رسند که وقتی صحبت از فناوری دیجیتال ورزشی می شود، ما فقط فقط در مرحله اکتشاف هستیم.
شاید در این مواقع حتی مهم تر، نقشی باشد که فناوری می تواند برای کسانی که قبل از بحران ورزش نمی‌کردند و از قبل کم تحرک بودند، ایفا کند. این باره چه می دانیم؟
 علم در این باره اتفاق نظر دارد به نظر نمی‌رسد که یک رویکرد کاملاً زیست پزشکی کارساز باشد نکته اصلی در روانشناسی تغییر رفتار، نهفته است. به طور خاص این بدان معنی است که تمام ابتکارات خیرخواهانه در مورد تناسب اندام آنلاین و آموزش ها و برنامه های تمرینی شخصی و غیره، شانس خوبی برای شکست دارند.
در این زمینه با وجود اقدامات قرنطینه ای و ایمنی از راه دور، دوره فعلی مسلماً فرصت هایی را برای ثبت مختصر فعالیت اصلی شما فراهم می کند (مثلاً محصولی مانند Fitbit این کار را نسبتاً درست انجام می دهد). اینکه آیا باید این بحران را فرصتی عظیم برای جذب افراد بیشتر به ورزش با استفاده از چنین فناوری ببینیم، برای بعضی ها کاملاً واضح است و برای برخی دیگر همچنان سوال برانگیز است.
برای مفیدتر کردن محصولات و ابزارهای ورزشی و تمرینی دیجیتال، دانشمندان علوم رفتاری استدلال می کنند که راهبردهای های انگیزشی ویژه مانند امکان تعیین اهداف شخصی، درخواست و دریافت بازخورد، دیدن پیشرفت، تجربه حمایت اجتماعی و لذت بردن، ایجاد دانش و غیره باید جزء اهداف این ابزارها و محصولات باشد. بنابراین توجه به این نکته جالب است (و این یک واقعیت جهانی است) که چنین ویژگی هایی غالباً در محصولی که در نهایت به بازار می رسد یکپارچه نیستند. با این وجود، دانش بیشتری در دسترس است که باعث عملکرد بهتر این ابزارها می‌شود. همین مورد در مورد نقش فناوری های مشابه برای کاربردهای پزشکی و درمانی نیز صدق می کند. 
بنابراین چالش بزرگ این بخش در همکاری بهتر، بین متخصصان رشته های مختلف بخش خصوصی و دولتی نهفته است. به این ترتیب می توان ابزارها را شخصی سازی کرد و برای گروه های هدف خاص، اثربخشی آنها را افزایش داد. بنابراین همپوشانی فزاینده ای بین بخش ورزش، بهداشت و پزشکی (فناوری) ایجاد می شود و انتظار می‌رود این ارتباط حتی در سالهای آینده بیشتر شود.