کاربردهای هوش مصنوعی در مسابقات المپیک در خط مقدم

دنیای ورزش و دنیای داده ها اغلب به طور جدانشدنی در هم تنیده شده اند و المپیک توکیو نیز از این قاعده مستثنی نبود. از ورزشکاران، مربیان و داوران در خط مقدم تا پخش کنندگان، اسپانسرها و البته طرفداران، ورود فناوری های مرتبط با هوش مصنوعی در توکیو ، رویکردها و نگرش ها را در خصوص بازی ها، نحوه بهره برداری، نحوه مدیریت و کسب درآمد از بازی ها تغییر داد.
بازی های المپیک تابستانی 2020 به دلیل همه گیری کووید-19 یک سال دیرتر از زمان برنامه ریزی اولیه وارد توکیو شد. بیش از 11000 ورزشکار از 200 کشور در 41 رشته ورزشی در 42 مکان مسابقه با یکدیگر رقابت کردند. جدا از برنامه تاخیری و کمبود تماشاگر به دلیل محدودیت های همه گیر، بازی های المپیک توکیو با استفاده فراگیر از فناوری های هوش مصنوعی (AI) در قالب انواع ربات ها و حسگرهای پوشیدنی، از بازی های قبلی متمایز شد. در واقع موضوع یادگیری ماشین (ML) و حجم انبوهی از داده‌های موجود که به نفع همه، تجزیه و تحلیل و پردازش می‌شوند.
در زمین، در جایگاه ها یا پشت صحنه، روش های متعددی وجود دارد که هوش مصنوعی در بازی های المپیک تاثیر گذاشته است. همچنین خطرات جدیدی وجود دارد که هوش مصنوعی می‌تواند برای بازی‌ها به همراه داشته باشد که البته می‌توان با یک استراتژی حاکمیتی، مدنظر قرار گیرد.

1- نحوه بازی کردن
افزایش عملکرد ورزشکار
تمرینات بازیکنان، عملکرد ورزشی، سلامت، آمادگی بدنی و ایمنی همه فرصت هایی را برای تیم های المپیک فراهم می کند تا از فناوری های هوش مصنوعی استفاده کنند. پوشیدنی‌هایی مانند کفی‌های هوشمند و حسگرها و تجهیزات با تراشه‌های داخلی می‌توانند داده‌های بازیکنان را در طول مسابقه ردیابی کنند و به کادر مربیان کمک کنند تا در مورد بازی بعدی خود تصمیم بگیرند یا بازی های بعدی را پیش‌بینی کنند. فناوری‌های هوش مصنوعی همچنین روشی را شکل می‌دهند که پزشکان ورزشی و فیزیوتراپ های تیم ها می توانند آسیب دیدگی ها را کاهش دهند و به بازیکنان کمک کنند تا سریع تر بهبود پیدا کنند.
همانطور که ورزشکاران برای المپیک توکیو آماده می شدند، حسگرها، ابزارهای پوشیدنی و دوربین ها داده های عملکرد ورزشکاران را هنگام تمرین جمع آوری می کردند. حسگرهای موجود در وسایلی مانند کفش یا پدال دوچرخه، جریان مداومی از داده‌ها را برای کمک به ورزشکاران و مربیان فراهم می‌کنند.
هوش مصنوعی می تواند اطلاعات و بینش های ارزشمندی را در اختیار آنها بگذارد که قبلاً در دسترس آنها نبود. فناوری هوش مصنوعی با بهره گیری از داده هایی که از سنسورهایی که در پوشیدنی‌های هوشمند کارگذاشته می شود، برای اندازه‌گیری جابه جایی، سرعت، شتاب، ضربان قلب، ظرفیت ریوی و حرکتی و... استفاده می شود و همچنین راه‌حلی مناسب برای تمرین، استراحت و تغذیه ارائه می نماید.
ورزشکاران زن و مرد المپیک ایالات متحده، بریتانیا و ایرلند - در هشت رشته ورزشی مختلف، از دویدن گرفته تا اسکیت‌برد، استراتژی‌های تمرینی اختصاصی شخصی شده را از ابزارهای هوش مصنوعی دریافت کردند.
در این میان برخی از کسانی که از فناوری مبتنی بر هوش مصنوعی پوشیدنی سود می بردند عبارتند از:
•    تیم والیبال بانوان کنیا از دستگاه های GPS استفاده کرد که داده‌های مربوط به قدرت، ضربان قلب و سایر موارد حیاتی هر بازیکن را به مربیان می‌دهد، مربیانی که از این اطلاعات برای تنظیم برنامه تمرینی هر فرد استفاده می‌کنند.
•    یک شرکت فن‌آوری ورزشی دانمارکی فناوری راداری را برای دستگاه خود توسعه داد که به تیم بیسبال ژاپنی کمک کرد تا ضربات و محدوده زمین‌بازی را تجزیه و تحلیل کند.
•    از طریق یک فناوری دوقلوی دیجیتال سه بعدی،   یکی از کمپانی ها کپی مجازی از استادیوم ها برای کمک به ورزشکاران جهت آماده شدن برای مسابقات ایجاد کرد. شبکه های سلولی فوق سریع و تکنولوژی 5G به ایجاد این مدل ها کمک کرد.
علاوه بر این، هوش مصنوعی آزمون های فیزیکی ورزشکاران را برای تشخیص زودهنگام نشانه‌های خستگی یا آسیب‌های ناشی از استرس فعال کرده است و  ابزاری پیش‌بینی‌کننده ایجاد کرده بود که تیم‌های المپیکی می‌توانستند از آن برای ایمن نگه داشتن ورزشکاران از آسیب‌های آینده استفاده کنند.
اما آیا این همه فناوری هوش مصنوعی مزیتی ناعادلانه برای آنها ایجاد می کند؟ 
بدیهی است که کشورهای با دانش فنی بالاتر و البته ثروتمندتر که بتوانند هزینه های مربوط به فناوری های هوش مصنوعی را تامین کنند به نتایج بهتری دست خواهند یافت. بنابراین به نظر می رسد نابرابری هایی که در این زمینه به وجود می آید، کشورهای کم برخوردار و در حال توسعه را از چرخه رقابت خارج می کند و  منصفانه به نظر نمی رسد. لذا برگزارکنندگان المپیک باید چارچوبی برای کنترل این فناوری بیابند، درست همانطور که با استروئیدهای آنابولیک افزایش دهنده عملکرد انجام دادند. هوش مصنوعی باید برای ورزشکاران و طرفداران قابل اعتماد و منصفانه باشد.

2- نحوه استفاده و بهره برداری از آن
تعامل با طرفداران برای یک تجربه  WOW
المپیک یک تجارت جهانی بزرگ با مخاطبان جهانی است. بازی‌های المپیک تابستانی 2016 در ریودوژانیرو 3.6 میلیارد بیننده را به خود جلب کرد. امسالNBCUniversal ، 7000 ساعت پوشش مسابقات را در قالب شش شبکه کابلی و چندگانه دیجیتال  و ... پخش کرد.
ورزش یکی از معدود محتواهایی است که طرفداران برای تماشای زنده آن تلاش می کنند. این اشتیاق برابر است با یک فرصت بزرگ برای تیم های ورزشی، تبلیغ کنندگان، و بیش از حد شرکت های رسانه ای پخش و... آینده پخش برنامه های ورزشی شامل راه های جدیدی برای جذب طرفداران و جلب توجه آنها با تجربیات متقاعد کننده و معتبر است - و در المپیک توکیو که به لطف هوش مصنوعی انجام شد.
برای مثال، اگر از طرفداران دو و میدانی هستید، به لطف ردیابی سه بعدی ورزشکاران (3DAT) مجهز به هوش مصنوعی به شدت تجربه مشاهده متفاوتی نسبت به آنچه که ممکن است به آن عادت داشته باشید، مشاهده کردید. این فناوری جدید که در دوومیدانی ایالات متحده معرفی شد، در پارالمپیک بعدی بعد از المپیک نیز مورد استفاده قرار گرفت، از دوربین‌هایی با هوش مصنوعی و بینایی رایانه‌ای استفاده می‌کند تا در طول مسابقه داده‌های نزدیک به زمان واقعی را به طرفداران نشان دهد. این تجزیه و تحلیل بیومکانیکی چیزهایی مانند سرعت ورزشکار، کسی که پیشتاز است، و مسافت طی شده/مسافت باقیمانده را ارائه می دهد. این در طول مسابقه و در حین پخش مجدد با استفاده از همپوشانی روی صفحه نمایش داده می شود.
علاوه بر این، ابزارهای هوش مصنوعی مانند بینایی کامپیوتر، دوربین‌ها به مخاطبان جهانی این بازی‌ها کمک کردند تا آماری تقریباً لحظه‌ای درباره عملکرد ورزشکاران دریافت کنند. به عنوان مثال، پس از چهار سال تحقیق و توسعه، یک شرکت فناوری قادر به ارائه اطلاعات زنده دقیق در مورد ورزشکاران والیبال ساحلی بود. این شاهکار شامل فناوری موقعیت‌یابی و حرکت و همچنین آموزش هوش مصنوعی برای تشخیص انواع ضربه و مسیر پرواز توپ بود. داده‌ها در طول رویدادها اندازه‌گیری، پردازش و ارسال شدند تا با آنچه بینندگان روی صفحه نمایش خود می‌دیدند مطابقت داشته باشند.
پخش‌کنندگان همچنین داده‌ها را برای کمک به نظرات و گرافیک‌های روی صفحه دریافت کردند. این شرکت تخمین زد که سیستم والیبال ساحلی آن 99٪ دقیق است.
 نوآوری های دیگری در زمینه زمان سنجی، امتیازدهی، حسگرهای حرکت و سیستم های موقعیت یابی با در نظر گرفتن بازی های لس آنجلس 2028 در حال توسعه هستند.

3- چکونه مدیریت می شود؟
فعال کردن عملیات پشت صحنه
استفاده از هوش مصنوعی بدون شک می تواند عملکرد را افزایش دهد و طرفداران را درگیر خود کند، اما قدرت های آن به همین جا ختم نمی شود. در پشت صحنه بازی های المپیک، کارآیی صرفه جویی در زمان و پول، امنیت و کسب درآمد تنها مواردی هستند که از هوش مصنوعی نیز برای بهبود آن استفاده می کنند.
از منظر کارآیی، ورزشکاران، کارکنان، مربیان و پخش‌کنندگان پس از ورود به توکیو توسط ربات‌های هوش مصنوعی که به ترجمه زبان کمک می‌کردند، راهنمایی می‌شدند و در در فرودگاه ها و محل برگزاری مسابقات مورد استقبال قرار گرفتند.وسایل نقلیه خودران مجهز به هوش مصنوعی ورزشکاران و مقامات رسمی را به محل برگزاری مسابقات می‌فرستادند و برای پشتیبانی میدانی در رقابت‌های بزرگ مستقر شدند. 
در موضوع امنیت، هوش مصنوعی در المپیک شامل تشخیص چهره برای ورزشکاران، داوطلبان، رسانه ها و سایر کارکنانی بود که وارد سالن ها می شدند و تسهیلاتی برای کاهش خطر تقلب و صف های طولانی ورود به استادیوم ها فراهم شده بود. در آینده، زمانی که هواداران به طور کامل اجازه بازگشت به استادیوم ها را داشته باشند، احتمالاً مدیریت و فروش هوشمند بلیط در اماکن ورزشی رایج خواهد شد. استادیوم‌های آینده «قلعه‌های فناوری و الگوهای داده» خواهند بود.
4- نحوه کسب درآمد
تبلیغات سوپرشارژ
از نظر درآمدزایی، تبلیغ‌کنندگان نیز از ابزارهای هوش مصنوعی برای کمک به افزایش بینندگان بازی‌های المپیک توکیو استفاده کردند و هزینه‌های گزافی برای جایگاه‌های خود پرداخت کردند، NBCUniversal بیش از 1.2 میلیارد دلار به تبلیغ‌کنندگان کمک کرد تا پیام‌های خود را برای حداکثر تأثیرگذاری هدف قرار دهند. محققان تبلیغات NBC از یادگیری ماشین در آرشیو استفاده کردند  که در طول 671 آگهی در سال های 2018 و 2016 پخش شد تا به تبلیغ کنندگان توصیه کند که کدام عناصر خلاق مهم هستند. 
دستگاه‌های پردازش زبان از تشخیص گفتار و متن برای جمع‌آوری بینش در مورد احساسات مخاطبان استفاده می‌کنند. سیستم‌های یادگیری ماشین و یادگیری عمیق این اطلاعات را برای ایجاد مدل‌های پیش‌بینی و خودکارسازی فرآیندهای مرتبط با تجربه هواداری پردازش کردند.
جمعبندی:
انتظار بازگشت حضوری طرفداران
زمانی که المپیک بعدی فرا می رسد، به احتمال زیاد تماشاگران حضور دارند و تجربه مجدد هواداران زنده فراهم خواهد آمد. از منظر پیش بینی،  مسئولان سازماندهی رویداد المپیک، باید استفاده از فناوری هوش مصنوعی را برای تسهیل امور، افزایش اعتماد و لذت هواداران و ارتقا امنیت در نظر بگیرند.
هوادارانی که به اندازه کافی خوش شانس هستند که در المپیک بعدی به صورت حضوری شرکت کنند، انتظار دارند که با حداکثر امنیت همه جانبه مواجه بشوند. فناوری های تشخیص چهره، بلیط‌ها و کیف پول دیجیتال، بررسی‌های دمایی در لحظه، قابلیت سفارش و دریافت غذا بدون تماس، حتی برنامه ریزی برای بازگشت به هتل از جمله مواردی است که باعث می شود تماشاگران با خیال راحت وارد استادیوم شوند و رضایت آنها را تضمین کند.
 در نهایت می توان جمعبندی کرد که در صورت برنامه ریزی مناسب از منظر بهره گیری از فناوری هوش مصنوعی(چه برای ارتقا عملکرد بازی ها و ورزشکاران، چه برای ارتقا سطح پوشش خبری و اجرایی مسابقات و چه افزایش امنیت و راحتی تماشاگران) تجارب بسیار لذتبخش و موفق تری را می توان در المپیک های بعدی متصور بود.